Μεσ’ το σκοτάδι μεσ’ τη σούρα και στη ζάλη μου
τραβώ μονάχος βυθισμένος στην κραιπάλη μου
μεσ’ το σκοτάδι περπατώ κι αναρωτιέμαι
πως αν για μένανε απόμεινε κανείς.

Μεσ’ το σκοτάδι, μεσ’ το σκοτάδι
γυρίζω μόνος σαν αλήτης σαν ρημάδι

Πάντα μπλεκόμουν και τις πράξεις μου δεν όριζα
αν θα την έχανα τι θά `κανα δε γνώριζα
όμως μια νύχτα ντροπιασμένη είχε φύγει
χωρίς να ξέρω που έχει πάει και που ζει.

Πως να κρυφτώ απ’ τον καημό κι από το δάκρυ μου
για όλα φταίω που σε έχασα αγάπη μου,
τώρα κατάλαβα τι ήσουνα για μένα
μα όμως έφυγες και δεν ξαναγυρνάς.