Είδα κούκλους, είδα αγόρια, είδα παίδαρους δυο μέτρα
κι η καρδιά μου ήταν πέτρα,
είδα κι άλλους, με βαπόρια, μ’ αυτοκίνητα και βίλα
κι είχα πάντα μια σκασίλα,
είδα ανθρώπους με φινέτσα, με τουπέ και μ’ αρχοντιά
και μου έπεσε λαχείο η δική σου η αφεντιά.

Αχ, τι σου βρήκα, τι σου βρήκα
και γλαρώνω από γλύκα, τι σου βρήκα,
αχ, τι σου βρήκα, τι σου βρήκα
και σε τέτοια κάψα μπήκα, τι σου βρήκα.

Μα σε κοιτάζω και σαστίζω κι απορώ για όλ’ αυτά,
γιατί ούτε ωραίος που είσαι, ούτε που `χεις και λεφτά,
αχ, τι σου βρήκα και χτυπιέμαι, απορώ, χωρίς σκοπό
κι όσο πιο πολύ ρωτιέμαι, τόσο, φως μου, σ’ αγαπώ.

Αχ, τι σου βρήκα, τι σου βρήκα
και γλαρώνω από γλύκα, τι σου βρήκα,
αχ, τι σου βρήκα, τι σου βρήκα
και σε τέτοια κάψα μπήκα, τι σου βρήκα.

Μα σε κοιτάζω και σαστίζω κι απορώ για όλ’ αυτά,
γιατί ούτε ωραίος που είσαι, ούτε που `χεις και λεφτά,
αχ, τι σου βρήκα και χτυπιέμαι, απορώ, χωρίς σκοπό
κι όσο πιο πολύ ρωτιέμαι, τόσο, φως μου, σ’ αγαπώ.