Στο ποτήρι εσένα βλέπω
στο κρασί το χάλι μου,
στην καρδιά μου πάντα σ’ έχω
μα όχι και στο πλάι μου.

Κι όλο πίνω κι όλο πίνω
κι όλο σούρας γίνομαι,
τον ανάβω δεν τον σβήνω
τον καημό και πνίγομαι.

Το κρασί ζάλη μου φέρνει
κι ο χαμός την πίκρα μου
και η πίκρα με πεθαίνει
που δε σ’ έχω δίπλα μου.

Κι όλο πίνω κι όλο πίνω
κι όλο σούρας γίνομαι,
τον ανάβω δεν τον σβήνω
τον καημό και πνίγομαι.