Όσοι νύχτα περπατάνε
λάσπες και νερά πατάνε
όσα έρθουν κι όσα πάνε
και της Μιχαλούς χρωστάνε

Όσοι τις καρδιές χτυπάνε
την αγάπη θα ζητάνε
στο χορό όταν γυρνάνε
σα νταούλια θα βαράνε

Όλο το βιολί βιολάκι
και δε νοιάζονται λιγάκι
έχουν όλοι ένα ποτήρι
στ’ ουρανού το πανηγύρι

Σα Ρωμαίοι σαν Γαλάτες
από δυο χωριά χωριάτες
κι όταν έχουν πάλι κέφια
είναι μακρινά ξαδέρφια
είναι μακρινά ξαδέρφια
μόνο όταν έχουν κέφια