Δε φεύγει η βάρκα απ’ το γιαλό
κι ο πόνος από το μυαλό
αν δεν τον προβοδίσεις,
αν δεν τον προβοδίσεις.

Δε βγάζει η άνοιξη καρπό
και δε μετρά το σ’ αγαπώ
προτού να με φιλήσεις,
προτού να με φιλήσεις.

Φουρτούνα ήταν και πέρασε
παλιά πληγή που γέρασε
και εκεί βαθιά στη γη.

Γεννιέται ο κόσμος για άλλη μια φορά
και εσύ μαζί του δεύτερη φορά.
Καινούργια ρούχα το κορμί φορά
κι η αγάπη προχωρά.

Δε φτάνει o πόθος για να ζεις
κι ο έρωτας σαν ταξιτζής
σε πάει και σε φέρνει
και τα μυαλά σου παίρνει.

Θέλει καρδιά μου αντοχές
γιατί αλλάξαν οι εποχές
και μη μου τυραννιέσαι
μη μου στεναχωριέσαι.