Χαράματα κινάω ο ήλιος πριν να βγει
στο λόγγο για να πάω για ξύλα, για κλαρί.
Βλέπω τη μαυρομάτα, την κόρη που αγαπώ
ν’ ανηφορεί τη στράτα κι εγώ να τραγουδώ.
Κόρη μ’ που πας απάνω τη ρόκα γνέθοντας,
περίμενε και μένα να πάμε παίζοντας.
Σ’ όλους μοιράζεις άνθη σ’ όλους βασιλικό
και μένα τον καημένο μαχαίρι να σφαγώ.