Είμαι το προσφυγόπουλο,
το παραπονεμένο,
έχω έναν πόνο στην καρδιά
πολύ βαθιά κρυμμένο.

Γι’ αυτό μεθάω και τραγουδάω,
γιατί έχω πόνο, κρυφό και λιώνω
κι όσοι μ’ ακούνε κι αυτοί πονούνε,
αμάν μεράκι, το προσφυγάκι.

Είν’ η πληγή μ’ αγιάτρευτη,
μεγάλος ο καημός μου,
έχασα την κουκλίτσα μου,
τα μάτια μου, το φως μου.

Γι’ αυτό μεθάω και τραγουδάω,
γιατί έχω πόνο, κρυφό και λιώνω
κι όσοι μ’ ακούνε κι αυτοί πονούνε,
αμάν μεράκι, το προσφυγάκι.