Κάτι τρέμει στ’ αυτί ψιθυρίζει
έτσι ανοίγω μια πόρτα κλειστή
Η ζεστή σου φωνή με γυρίζει
και το βλέμμα που κόβει μου αρκεί

Περπατάω ξανά μες στα στάχυα
κι ο ήλιος σου δύει γοργά
Όπως κρύβεται πίσω απ’ τα βράχια
η αγάπη μας ρίχνει βουνά

Τα πουλιά που σιωπούν δεν πεθαίνουν
στου καιρού ακουμπούν την πληγή
Κι αν σε τόπους καινούργιους πηγαίνουν
δε φοβάμαι με λένε πηγή