Αχ Ελλαδίτσα , που `φυγα
μακριά σου το `70,
με δυο δισκάκια φυλαχτό
του Χιώτη και της Λίντα ...

Με πήρε ένας βαρύς καημός
με σήκωσε απάνω...
Έπεφταν χιόνια στην ψυχή,
βροχές στ’ αεροπλάνο.

(R)Και σε κοιτούσα από ψηλά
νυφούλα στη λιακάδα
στο κύμα και στα λιόδεντρα,
α ρε πατρίδα-Ελλάδα...

Τώρα σε βλέπω από μακριά,
ζητιάνα κουρασμένη ,
στα ροζιασμένα χέρια σου
ευρώ πετάνε οι ξένοι

κι είσαι φτωχή κι αδύναμη
σαν έρημο κλαράκι,
χωρίς Ελύτη Γκάτσο Κουν
και Μάνο Χατζιδάκη.

(R)Και σε κοιτάζω από μακριά
νυφούλα στη λιακάδα,
το `να σου πόδι στο Μυστρά
και τ’ άλλο στον Καιάδα.