Μεσάνυχτα και κάτι όπου κοιμόμουνα,
έβλεπα μακρύ δρόμο και πορευόμουνα.
Αγάπη εγώ δεν έχω εσυλλογίστηκα,
γεννήθηκα μοναχός και εξορίστηκα.

Όμως η αγάπη μου υπάρχει,
κρυφά πορεύεται,
κι ούτε στιγμή δε σταματάει
να ονειρεύεται.

Να χτίσω ένα σπίτι στη θάλασσα,
όλα τα υπάρχοντα μου τα χάλασα.
Ν’ ανοίξω μια πόρτα στον ουρανό,
φοβάμαι το φεγγάρι το κόκκινο.

Τρύπια η καρδιά μου, δε χωράει
όσα ορέγεται,
κι ούτε στιγμή δε σταματάει
να ονειρεύεται.
Αγάπησα γοργόνες και ρήματα,
όνειρα που τα πήραν τα κύματα.
Κρατώ μόνο τη νύχτα που ονειρεύομαι,
ν’ ανοίγω τα πανιά μου και να πορεύομαι.