Αφού δεν έχεις ψυχή να ξεχάσεις
το παρελθόν μου ποτέ το βαρύ,
παίρνω τον πόνο μου και τις ευθύνες
και συνεχίζω μια στράτα πικρή.

Λίγες καρδιές ξέρουν και συγχωρούνε
και πόνο ν’ αντέχουν,
λίγα καράβια στην μαύρη φουρτούνα
μα ανάγκη δεν έχουν.

Κι αν συστηθείτε στους δρόμους
δεν έχω κακία καμία, α!
Σε σένα και στην σκληρή κοινωνία.

Αφού δεν έχεις ψυχή να ξεχάσεις
το παρελθόν μου ποτέ τον βαρύ,
παίρνω τον πόνο μου και τις ευθύνες
και συνεχίζω μια στράτα πικρή.

Σαν παγωμένα καρφιά με τρυπάνε
τα μαύρα σου λόγια
και την καρδιά μου πικρές αναμνήσεις
την ζωνουν τα χιόνια.

Κι αν ξεψυχήσω στους δρόμους δεν έχω κακία,
α! Σε σένα και στην σκληρή κοινωνία.

Αφού δεν έχεις ψυχή να ξεχάσεις
το παρελθόν μου ποτέ τον βαρύ,
παίρνω τον πόνο μου η τις ευθύνες
και συνεχίζω μια στράτα πικρή.