Με βήμα αργό
τον δρόμο τραβώ
χωρίς να ελπίζω
για σένα.

Γιατί στην καρδιά
μια πίκρα βαριά
την είχες φυλάξει
για μένα.

Πώς μπόρεσες να με γελάσεις
πώς μπόρεσες να μ’ αρνηθείς,
μια τέτοια αγάπη να ξεχάσεις
η τόσα ψέματα να πεις.

Με βήμα αργό στον δρόμο αυτό
μαζί μέχρι χθες περπατούσα.
Μα ήταν γραφτό στον δρόμο αυτό
να χάσω αυτήν π’ αγαπούσα.

Πώς μπόρεσες να με γελάσεις
πώς μπόρεσες να μ’ αρνηθείς,
μια τέτοια αγάπη να ξεχάσεις
η τόσα ψέματα να πεις.