Κοιτάω τον κόσμο στο διάστημα να σβήνει φοβάμαι την έκρηξη τις σπίθες που αφήνει

Σ’ έναν κόσμο ουράνιο τόξο άδειο μου μικρό φεγγάρι
κάθε χρώμα στο μυαλό σου θάλασσα αλμυρή με κύμα
το μικρό ζεστό σου σώμα ένα φως μέσα στα νύχτα
σαν καράβι από ξύλο με την άγκυρα στο χώμα

Πετάω στα σύννεφα το άπειρο μ’ αγγίζει πέφτω από ψηλά η θάλασσα δε με φοβίζει