Τις Κυριακές με παίρνει απ’ το χέρι
Και με πηγαίνει στο πάρκο της χαράς
Μαζί παίζουμε το τρενάκι του θανάτου
Και μερικές φορές παίζουμε μια παρτίδα αγάπης
Σ’ ατέλειωτο κενό

Στην επιστροφή μ’ αφήνει σε μισάνοιχτη πόρτα
Και μόνος μου ραγίζω σαν τελευταία ώρα