Χρυσόμαυρο πουλί εδιάλεξα
Για τη ζωή μου παρακάλεσα
Να τήνε πάρει μακριά
Σε μια πλανεύτρα ξενιτιά

Κι όταν ο θάνατος μου πάψει το κορμί
Δε θα’ βρει να μου πάρει την ψυχή
Αυτή αλλού για πάντα θα ανασαίνει
Τα αγαπημένα πάθη να ανασταίνει

Χρυσόμαυρο πουλί εδιάλεξα