Σαν φίλη μου καλή, μια χάρη σού ζητώ,
να στήσουμε μαζί της ζήλειας τον χορό,
ν’ αγαπηθούμε, τάχα, στα μάτια της μπροστά
κι αν πιάσει η σκηνή, θα σ’ το χρωστώ μετά.

Δεν πάει άλλο πια, αυτό ήταν, ως εδώ,
το πάνω χέρι εγώ θα πάρω τώρα εδώ
και θα την σιγοψήσω στης ζήλειας τη φωτιά,
τη γλύκα της να δει, να νιώσει πώς πονά.

Παιχνίδι ερωτικό,
φιλάκια στο αυτί,
φτιαχτό, προκλητικό,
για να ζηλεύει αυτή.

Ζηλεύω φοβερά, ελάττωμα κι αυτό,
μα τα τερτίπια της δε θα τα ανεχθώ,
θα την πληρώσω τώρα σε νόμισμα σκληρό
και με τον πόνο της θα διασκεδάζω εγώ.

Δεν πάει άλλο πια, αυτό ήταν, ως εδώ,
το πάνω χέρι εγώ θα πάρω τώρα εδώ
και θα την σιγοψήσω στης ζήλειας τη φωτιά,
τη γλύκα της να δει, να νιώσει πώς πονά.

Παιχνίδι ερωτικό,
φιλάκια στο αυτί,
φτιαχτό, προκλητικό,
για να ζηλεύει αυτή.

Κερνάω εγώ απόψε
στης ζήλειας τον χορό,
κερνάω εγώ απόψε,
πετύχαμε θαρρώ.

Παιχνίδι ερωτικό,
φιλάκια στο αυτί,
φτιαχτό, προκλητικό,
για να ζηλεύει αυτή.




Ελληνικοί στίχοι: Πασχάλης Αρβανιτίδης