Έτσι γεννιέσαι μια μέρα κι ανοίγεις τα μάτια
Βλέπεις το φως, μα είσαι ακόμα τυφλός
Χαζεύεις τους γονείς και τους τρελούς συγγενείς
Που ήρθαν να σε δουν, μα δε σε πρόσεξε κανείς
Και πριν βγάλεις κουβέντα, πριν καν μιλήσεις
Κανόνισαν το μέλλον σου χωρίς ν’ αποφασίσεις
''Θα γίνει δικηγόρος ή μεγάλος γιατρός,
Να σκάσει της γειτόνισσας ο πρώτος, ο γιος''.
Και περνάνε τα χρόνια, πας στο σχολείο
''Καλό παιδί να είσαι, στο πρώτο θρανίο.'’
''Να κάνεις τον σταυρό σου σαν σωστός Χριστιανός,
Να μη σε τιμωρήσει ο καλός μας Θεός.'’
''Ποτέ να μην βρίζεις, να τρως το φαγητό σου
Γιατί ο μπαμπούλας θα `ρθει το βράδυ στ’ όνειρό σου'’
Μετά στην εφηβεία... `'Να μην καπνίζεις
Κι αυτούς που θέλουν το καλό σου, πάντα να ψηφίζεις.'’
Να πας, να σπουδάσεις, να χαρούν οι γονείς
Το πτυχίο σε κορνίζα και δουλειά ας μην βρεις

Ύστερα πας στον στρατό για να υπηρετήσεις
Είσαι απλά ένα πιόνι δεν μπορείς να μιλήσεις
Και πρέπει να είσαι υπερήφανος που υπηρετείς την πατρίδα
Μια πατρίδα που δε σου `δωσε ποτέ μια ελπίδα
Τώρα έχεις φτάσει 40 κι έχεις κάνει παιδιά
Πρέπει να τους μιλήσεις μια φορά αληθινά
Αν για όλα αυτά που σου μάθαν, άξιζε να ζεις
Τώρα χωρίς δουλειά, τι θα βρεις να τους πεις;;