Ήταν από το θυμηθώ
Απ’ το πρωτινό καιρό μου.

Το πρωτινό καιρό μου,
Ποιον έρωτα και ποιο σεβντά
Να φέρω στο μυαλό μου.

Που κάθε μια στο πέρασμα
Βαθιά `χεί σημαδέψει.

Βαθιά `χεί σημαδέψει,
Με πόνο μα και με χαρά
Τη μαύρη μου τη σκέψη.

Που `ναι `κείνες η βραδιές
Η φεγγαρολουσμένες.

Η φεγγαρολουσμένες,
Εγώ με τση παρέες μου
Τση κακομαθημένες.

Να βγαίνουμε η στα στενά,
Να βγαίνουμε η στα στενά
Να κάνουμε καντάδες.

Να κάνουμε καντάδες,
Και μόνο τση πειράχτηκες
Να λέμε μαντινάδες.

Να βάνουμε τα σχολιανά
Να πηγαίνομε στο γλέντι.

Χαρά τση που θα διάλεγε
Τον πιο καλό λεβέντη.

Και κάθ’ αργά ο έρωτας
Να μας χτυπά την πόρτα.

Να μας χτυπά την πόρτα,
Εσμίγανε οι μοναξιές
Και σβήνανε τα φώτα.

Φωνές τραγούδια χωρατά
Πηράγματα κι αστεία.

Πηράγματα κι αστεία,
Εκείνα τα χρόνια ήτανε
Δίκια `πο περιουσία.

Κι έτσι περνούσε ο καιρός
Κι άλλαξαν η ανθρώποι.

Κι άλλαξαν η ανθρώποι,
Κι ανήκουν πια στο παρελθόν
Η έρωτες η πρώτοι.

Φωνές τραγούδια χωρατά,
Φωνές τραγούδια χωρατά
Πηράγματα και γέλια.

Πηράγματα και γέλια,
Έτσι περνούσε ο καιρός
Σαν είμαστε κοπελιά.