Ο δρόμος είναι ένας, χάραξε, ξεκίνα
αν δεΙς πυξίδα κι όνειρο, βοήθημα
όσο η ελπίδα θα πεθαίνει τελευταία
τα άλλα πρώτα.
Μη φοβηθείς για κάτι, μα για τίποτα
όσο η ελπίδα με κρατάει ζωντανό
θα της χρωστώ
είτε ένα μετάλλιο νίκης
ή κάποιο κομμάτι σαν το αποψινό
Μείνε εκεί δε σε ξεχνώ
Όπου να `ναι φτάνω, φέρνοντάς σου
ότι πήγα έξω να δω
καιρός απώλεια
μα ο πόλεμος έτσι είναι χωρίς νόημα.
Ξέρεις κάτι;
Όλα για καλό, το `πα και το `νιωθα
πήγα ακολούθησα τη λάμψη
μέχρι και το τελευταίο φως
απ `το σκοτάδι να αποδράσει
κι έτσι χαίρομαι γι’ αυτά που δημιούργησα
μα όχι για μένα
μα για όλα αυτά
που με στιγμές μου τα ακούμπησα
Τι ποιο σημαντικό από μια στάση
έστω και αν είναι
πόσο μεγάλη θες απόσταση
εμείς την καθορίζουμε.
Χτίζουμε γκρεμίζουμε
κάθε μέρα μαθαίνουμε,
ζούμε αυτό που αξίζουμε,
πάντα ζωντανοί
αν κάτι πίσω μας αφήσουμε
εδώ τα λόγια που περισσεύουν τα υπολογίζουμε.