Από τα φύλλα της καρδιάς
πέφτουν σταγόνες αίμα
γιατί το βράδυ το στερνό
χάθηκες μες στο δειλινό
με πικραμένο βλέμμα,
με πικραμένο βλέμμα.

Σκορπίσαμε σαν τα πουλιά
όταν τα δέρνει η μπόρα,
επέρασε κι αυτή η στιγμή
κι όμως με πνίγουν οι λυγμοί
σα να `ναι τούτη η ώρα.

Για μας τα πάντα τέλειωσαν
θαρρείς και ήταν ψέμα
έφυγες μες στο δειλινό
μα όσο ζω δεν το ξεχνώ
το πικραμένο βλέμμα,
το πικραμένο βλέμμα.