Σ’ έπιανα φορές με βλέμμα απλανές
Να παίζεις τα κλειδιά σου
Εγώ να σε κοιτώ να ψάχνω στο βυθό
Τι λέει η καρδιά σου...

Τα μάτια στο κενό χωρίς τελειωμό
Καιρός που συννεφιάζει
Το νιώθω από καιρό κι ας μη το μαρτυρώ
Σιγή που με τρομάζει...

Εσύ μετρούσες αγκαλιές μ’ όλο τον κόσμο
Κι έτσι μεθούσες με κλειστά τα βλέφαρα σου
Κι εγώ μετρούσα τις ανάσες στ΄όνειρα σου
Όμως ποτέ, ποτέ δεν ένιωσα δικιά σου...

Ο φόβος μου εχθρός
Ο γκρίζος μου καιρός με πάει σαν το κύμα
Ν’ αλλάξω πες μου πως εσύ είσαι το φως
Κι εγώ δικό σου κτήμα...