Γέμισαν τριβόλια όλα τ'αμπέλια
και με τρόμο φεύγουν οι εργάτες.
Βούκινο σε κάναν οι δραγάτες.
Σε βλέπω και ξεραίνομαι στα γέλια.

Σε στολίζουν άθλιοι ζηλωτές.
Με λογής πετράδια και κοχύλια.
Μέλι στάζουνε τα δυο τους χείλια,
μέχρι να σου γίνουν ζημιωτές!

Βρήκες τα όρια σου μες τη γη
και ξάφνου το ξημέρωμα μιας Τρίτης
ύψωσε το βλέμμα του ο αστρίτης
να σου θυμίσει την παλιά πληγή.

Μ'ένα πέταγμα νυχτερινό
στ'άγιο σου τοπίο θα υπεύω
και το όνειρό μου θα κηπεύω
στον σκοτεινιασμένο ουρανό!

Ρίξε μια αφού θέλεις να με καις
κι ύστερα άλλες δυο να με τελειώνεις.
Τρεις μα την ψυχή μου μη λερώνεις
τις ολανθισμένες Κυριακές

Για τα μεταξένια σου μαλλιά
έξω στη βροχή όταν θα μουλιάζω,
με το αίμα μου θα σε μπολιάζω
πριν μου γίνεις πάλι αγρελιά!