Απ’ τη Δαμασκό χειμώνα
δίχως μάνα κι αδελφό
πρόσφυγας στα εννιά μου χρόνια
φεύγω ο δόλιος να σωθώ

Ως και η θάλασσα κακιώνει
βάρκες ρίχνει στο νερό
Χάρος σήμερα κληρώνει
δε με διάλεξε νεκρό

R Αχ το έγκλημα μου... είναι η προσφυγιά μου

Σα με ξέβρασε το κύμα
σε γκρεκάνικη ακτή
η μεσόγειος με αίμα
βάσταξε λεπτού σιγή

Εγγονή του εικοσιδύο
με σταφίδες και κρασί
καλωσόριζε το κρύο
Κάπως έτσι ήρθες και `συ

R…το έγκλημα μου είναι η προσφυγιά μου

Γκρέκο μου να μην αλλάξεις
Και μου γίνεις πια ντροπή
Σκέψου τι έχεις περάσει
Γερμανία, Αμερική