Ώρα καλή τζι’ ώρα γρουσή τζι’ ώρα ευλοημένη,
τούτ’ η δουλειά π’ αρτζεύκουμεν να΄ναι στερεωμένη.

Ήλιε μου τζιαί γρυσήλιε μου, που πάεις εις την δύσην,
ελάτε κοπελλούες μου ούλλες δαμέ στη βρύσην.

Να πλύννουμεν της νιόνυφφης τα δκιαλεχτά πλεχτά της,
που έννα ππέσει τζι’ ο γαμπρός μέσα στην αγκαλιάν της.

Να πλύννουμεν τζιαί τα μαλλιά τζι’ εγίναν σαν μετάξιν,
που τα `σσ’ η νύφφη αρκοντικά τζιαί ούλλα με την τάξην.

Ελάτε κοπελλούες μου εις το χωρκόν να πάμεν,
να πάρουμεν τζιαί τα μαλλιά τζιαί ρέσιν έννα φέμεν.