Σαν αγαπιούνται δυο παιδιά
ρίχνε τους Θέ μου τα κλειδιά του παραδείσου, και την ευχή σου.

Να γίνουν δένδρα με κλαδιά
και μ ανοιχτή πλατιά καρδιά, σαν την δική σου.

Διψάει η γη , βαθιά για λίγη καλοσύνη,
διψάει η γη για αγάπη και στοργή,

διψάει η γη, με την αγάπη η πίκρα σβήνει,
στη μαύρη νύχτα φέγγει η αυγή.