Κόκκινο χιόνι μου έλεγες θα’ ρθει
και με νανούριζες με Λάγιο και Ξυλούρη
Κι ήρθε ο Σεπτέμβρης με κίτρινη βροχή
και άλλαξε ο στίχος στο πρώτο μας τραγούδι

Είχα τα όνειρα και παιδική ματιά
είχες κιθάρα κι έναν ώμο να ανεβαίνω
Λόγια και πράξεις που μπαίνουν σε σειρά
τώρα που αρχίζω τη πλαγιά να ανεβαίνω

R: χωρίς ρεφρέν με έμαθες πως είναι η ζωή
για να μη σπάει, έχει μάθει να λυγίζει
Δεν επιστρέφει, κι αν για λίγο φοβηθεί
Κλείνει τα μάτια και στις ρίζες της γυρίζει

Πέτα μου έλεγες, άνοιξε φτερά
κι εγώ στις πλάτες σου άνοιγα τα χέρια
Κι είχα μια απέραντη χαρά και σιγουριά
όπως η Άνοιξη που φέρνει καλοκαίρια

R: χωρίς ρεφρέν με έμαθες πως είναι η ζωή
για να μη σπάει, έχει μάθει να λυγίζει
Δεν επιστρέφει, κι αν για λίγο φοβηθεί
Κλείνει τα μάτια και στις ρίζες της γυρίζει

Όσα μου έταξες να ξέρεις προσπαθώ
και δεν κλειδώνω τρεις φορές ότι αγαπάω
Κι όταν ο κόμπος μου φτάνει στο λαιμό
κλείνω τα μάτια και στις πλάτες σου πετάω