Μόνο στην άκρη του γκρεμού
και στη σκιά του φεγγαριού
με τα πουλιά θα μοιραστώ
τον ίδιο αέρα

Με τι να ντύσω τη σιωπή
σειρήνα μοιάζει η φυγή
που με καλεί κοντά της
σαν τελειώνει η μέρα

Δεν μπορώ να μείνω, δεν ξέρω το γιατί
Δεύτερή μου φύση η αυτοκατάστροφή
Δεν μπορώ σου λέω και φεύγω απ’ τη γιορτή
Η λέξη `'Σ’ αγαπάω'’ δύσκολη πολύ

Πέφτω στο πλέγμα του ιστού
με αφέλεια μικρού παιδιού
έναν ιστό που ξέρω
πώς να αποφύγω

Τι να σου πω πώς και γιατί
κάνω την ίδια διαδρομή
μα όταν φτάνω στην πηγή
θέλω να φύγω.....