Που στάθηκε ο καημός
ποια γωνιά να διάλεξε
γλυκός ο στεναγμός
σαν κερί με στάλαξε
μόλις ξεχειμώνιασε
πλάι μου ήρθε θρόνιασε

Γέλα ψυχή ξανά
τ’ άστρα σου πρέπουνε
γέλα ψυχή μου πέτα πιο ψηλά
στο άγνωστο στο πουθενά

Στου καντηλιού το φως
κοντοστάθηκε ο καημός
φτωχός περαστικός
στάθηκε στην πόρτα μπρος
του άνοιξα μου γέλασε
του `γνεψα και πέρασε