Καλώς σε βρίσκω εαυτέ μου, για κόπιασε `δω
στους χώρους θα σε ξεναγήσω όπως ξέρω εγώ
Τα πρόσωπα του έξω κόσμου τα πλακουτσωτά
για το βασιλικό μας αίμα δεν είν’ αρκετά

Πέτρα στην πέτρα μετά
πηγάδια, στοές και διάδρομοι ανοίγονται μπροστά
Μέσα τους τρέχω γυμνός
αφήνομαι, πέφτω, σωριάζομαι στο χώμα σαν νεκρός

Οι πόρτες του σπιτιού ξεκλείδωτες και ανοιχτές
γαλήνη αν ψάχνει θα βρει ο ξένος και όχι πομπές
Έχω ακούσει κατηγόριες που δε συγχωρώ
σα `ρθει το πλήρωμα του χρόνου θα τις τιμωρώ

Τόσοι αιώνες εδώ
το πλάσμα κι ο κτίστης μπερδεύονται, θολώνει το μυαλό
Δεν το περίμενα πως
θα νιώσω τους τοίχους να κλείνουν και θα ψάχνω λίγο φως

Οι τελετές πάντα κυκλώνουν σε χρόνια εννιά
για κάποιον κύκλο προφητέψαν τη δική μου σειρά

Θα ξεχωρίσω τα βήματά του μέσα στους ψιθύρους όλου του κόσμου

Τον Λυτρωτή καρτερώ
θα είναι σαν άλλους που ήρθαν ή θα μοιάζει όπως εγώ
Άραγε θα `ρθει γοργά
μακριά από `δω να με πάρει με αντίσταση καμιά