Δεν τον μπορώ τον στεναγμό
και εσύ με άφησες στη θλίψη να γυρνώ.
Με τσάκισες και στο χρωστώ
φταίω εγώ που σε άφησα, μόνο εγώ

Τα δάκρυα που με κερνάς
ψιχάλες γίνανε απόψε της καρδιάς
και σβήνουνε ότι αγαπώ
και ότι απέμεινε από το άλλο μου μισό!
Στα χέρια σου τόσο καρό
χαμένο πιόνι είμαι και σε ακολουθώ,
παιχνίδι σου το πιο παλιό,
μα ήμουν κάποτε, θυμήσου, αληθινό!

Είσαι πληγή, είσαι καημός,
το πρώτο φίλημα, ο πρώτος μου σταθμός
Είσαι ζωή και θάνατος
Είσαι τα πάντα, μα δεν είσαι κανενός.

Στα χέρια σου τόσο καρό,
χαμένο πιόνι είμαι και σε ακολουθώ,
παιχνίδι σου το πιο παλιό,
μα ήμουν κάποτε, θυμήσου, αληθινό!
Τα δάκρυα που με κερνάς
ψιχάλες γίνανε απόψε της καρδιάς
και σβήνουνε ότι αγαπώ
και ότι απέμεινε από το άλλο μου μισό!