Αγαπημένε μου μικρούλη εαυτέ


Αγαπημένε μου, μικρούλη εαυτέ
όταν ξεκίνησες και πήγαινες σχολείο
θυμάμαι που ήθελες, στο πρώτο το θρανίο
πάντα να κάθεσαι, να βλέπεις ρεζερβέ…

Δεν ήσουν ψώνιο, μικρούλη μου εαυτέ
αφού δεν ήξερες, πως είχες μυωπία
κι όταν σε πήγαινε, πιο πίσω τιμωρία
όλη η τάξη, σου φαινόταν εμπριμέ…
………………………..

ΡΕΦΡΑΙΝ
Με το βλέμμα καθαρό, σε ένα θολό
περιβάλλον, που προάγει τη νοθεία
ου ρουφιάνοι “επιφανείς” και διαφανείς
οι “σωστοί” σε μια αμιγώς δοκιμασία…
…………………………..


Αγαπημένε μου, μικρούλη εαυτέ
σε θυμάμαι, που δεν “έγλυψες” ποτέ
που δεν κάρφωσες ποτέ, το διπλανό σου
ούτε πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό σου…

Τώρα στέκεσαι και βλέπεις, στον καθρέφτη
ένα τύπο, να θυμίζει το μπαμπά σου
που σε κάθε τι στραβό, όλο στην πέφτει
όπως κάνεις τώρα εσύ, με τα παιδιά σου…