Γεννήθηκα μες στη βροχή
νύχτα χωρίς φεγγάρι,
οι φίλοι μου ήταν εχθροί
κι όλη η ζωή παζάρι.

Αχ μανούλα μη λυπάσαι
και δεν έφταιγες εσύ,
που οι άνθρωποι θελήσαν
τ’ άδικο και την ντροπή.

Σαν να μου χρώσταγε η ζωή
με τις χαρές να τρέχουν
μα οι άνθρωποι δεν το μπορούν
το γέλιο σου να βλέπουν.

Αχ μανούλα μη λυπάσαι
και δεν έφταιγες εσύ,
που οι άνθρωποι θελήσαν
τ’ άδικο και την ντροπή.

Δεν ξέρω έχθρα το θα πει,
κακία κι ανημπόρια
μα ρώτα με για να σου πω
τι είναι η στεναχώρια.

Αχ μανούλα μη λυπάσαι
και δεν έφταιγες εσύ,
που οι άνθρωποι θελήσαν
τ’ άδικο και την ντροπή.