Ζωή που δεν βολεύεται στο λίγο
στο λίγο που μου λεν είναι πολύ
τις νύχτες υποσχέσεις πως θα φύγω
που χάνονται σαν έρθει το πρωί.

Τα βράδια στην οθόνη ξενυχτάω
μηνύματα σε άλλες μοναξιές
μονάχος με το φόβο πολεμάω
μα βλέπω πως τελειώνουν οι αντοχές.

Πορεία δίχως τελειωμό κι ατέλειωτες στροφές
αγάπες που χαθήκανε στου χρόνου τις ρωγμές.
Τα όνειρα που πάγωσαν στων αστεριών τ’ αγιάζι
πηγή που δεν ξεδίψασα και πήρε να βραδιάζει.

Καινούργια μέρα πάλι ξημερώνει
θα βγω στο πανηγύρι της ζωής
ο φόβος που τη νύχτα με κυκλώνει
το φως θα τον σκορπίσει της αυγής.

Θα βάλω το φαιδρό μου προσωπείο
στην είσοδο για λίγο θα σταθώ
θα πω στο είδωλό μου ένα αντίο
και ξένος μες τους ξένους θα χαθώ.

Πορεία δίχως τελειωμό κι ατέλειωτες στροφές
αγάπες που χαθήκανε στου χρόνου τις ρωγμές.
Τα όνειρα που πάγωσαν στων αστεριών τ’ αγιάζι
πηγή που δεν ξεδίψασα και πήρε να βραδιάζει.