Ποιο άρωμα να πότισε το στόμα, το φιλί σου,
και μέθυσε ο άνεμος που έφτασε μαζί σου;
Μέθυσε και η θάλασσα, η γη που σε κρατάει,
η σπίθα μες στο βλέμμα σου χίλιες φωτιές γεννάει.

Κι ανθίζω σαν τριαντάφυλλο,
όταν μιλώ για σένα,
φως απαλό του δειλινού,
γλυκοπαραμυθένια.

Ποια άνοιξη να μ’ έφερε στον κήπο της καρδιάς σου,
και γίνομαι μικρό παιδί σαν βρίσκομαι κοντά σου;
Χίλια τραγούδια έγραψα, για να σε ζωγραφίσω,
μα λόγια δεν υπάρχουνε, για σένα να μιλήσω.