Αν λάβεις αυτό το γράμμα
με τρόπο επιβεβαίωσέ μου τη γραφή
τη μοίρα που ξέρω κι απεχθάνομαι
Μελέτησέ μου όνειρα, πέρνα την απάνεμη
του παραθύρου φυλλωσιά, κρυφά λίκνισέ την
–αλλιώς χαϊδεύει ο άνεμος, θα καταλάβω–

Τη νύχτα που οι ψυχοθήκες λάμπουν
ξεκινάς, τραγούδι στην ανάποδη του φράχτη
στίχους ορμάς, βαδίζεις το σκοτάδι
των παράνομων ηχόμορφη πατρίδα, των λυπημένων

Σου γράφω από παρόν τραγουδισμένο φάλτσο
με λένε Λευτέρη και μήτε φράχτη βλέπω μήτε
και ουρανό, οι αστραπές εδώ βροντούν στο στέρνο.