Έφυγες,
εκτοξεύτηκες σ’ άπειρα χρώματα
ένα όνομα μέσα στα ονόματα
κι ότι όμορφο ήταν
στο μικρό μου το σύμπαν
τώρα χάθηκε οριστικά.

Κι εσύ που ήσουν δικός μου
τώρα είσαι του κόσμου
του καθένα, κανενός ειδικά.

Έφυγες,
ταξιδεύεις στου νου σου την άβυσσο
και γυρεύεις καινούριο παράδεισο
σε κορμιά κι άλλα χέρια,
σ’ άλλους ήλιους κι αστέρια
μια καινούρια γυρεύεις αρχή.

Κι εγώ νιώθω μονάχη
όπως μόνο οι βράχοι
θα ‘χαν νιώσει αν είχαν ψυχή.

Έφυγες.