Αυτές οι φωνές που οδηγούσαν τα υπνωτισμένα πλήθη προς το άγνωστο,
αντηχούσαν ήδη στις αποβάθρες πολύ πριν από τη γέννησή μου. Είδαμε το μυθικό νερό
να λάμπει στα άυπνα μάτια των περιπλανώμενων, είδαμε γαλαξίες ολόκληρους
να γκρεμίζονται και όλα τ’ αστέρια να πέφτουν πάνω στη γη, φλεγόμενα.
Υποθέταμε ότι ξημέρωνε, υποθέταμε ότι νύχτωνε, καρφώνοντας φανταστικά
καρφιά πάνω σε τυφλούς τοίχους.