Δρόμοι ακρογιαλιές κι αιθέρες
που διασχίσαμε
άλλοτε χέρι χέρι κι άλλοτε
από τον αγκώνα πιάνοντάς σε

Σπίτια όπου μείναμε κάμαρες
που γυμνούς ένα κουβάρι μας είδαν
μπερδεμένους

Οι δρόμοι μένουν
κι η πέτρα πάνω στην πέτρα
ένα χάλκινο περίβλημα
σκεπάζει τα σώματα
πράσινο από την πατίνα που αφήνει
καταλαγιάζοντας ο κουρνιαχτός
του καλπάζοντα
χρόνου