(Δεν κρύβομαι και όχι, δεν αρνούμαι.)

Μέσα στο δάσος
μπροστά στο βαμμένο φεγγάρι
μέσα στη χούφτα
πάνω απ’ το στέρνο σου.
Μαρία, ο χρόνος,
ξέρε το, φέρνει φωτιά
και σπαθί.
Είμαστε άνθρωποι και φτωχοί.
Το χρυσάφι γίνεται
άμμος στα χέρια μας.