Είκοσι παιδιά μ' ανοιχτά πανιά
ξεκινούν ταξίδι με τον βοριά
και η νύχτα στέλνει τ' αστέρι της
και τα παίρνει αγκαλιά

Ήλιος και πέτρα
Στα σύρματα βροχή
χάρτινος κόσμος
πατρίδα μου είναι η γη

Έντεκα παιδιά, μ’ όνειρα γλυκά
αφροκύματα μεσ' στη θάλασσα
οι μικρές γοργόνες τα χαιρετούν
και στα χείλη τα φιλούν

Τέσσερα παιδιά, τρέχουν στη στεριά
και σαν γλάροι τινάζουνε τα φτερά
μια κουβέρτα γη, λάμπει την αυγή
και σκεπάζει τη φωνή

Ένα το παιδί, μόνο στην αυλή
φτιάχνει μια σαΐτα από χαρτί
είκοσι παιδιά τρέχουν στο νοτιά
και τον παίρνουν αγκαλιά