ΠΜια μέρα που δε θα ‘ναι γκρι
κι ούτε ο ουρανός θα ‘ναι θολός,
ούτε η μνήμη μας μικρή,
ούτε ο κόσμος μας παλιός

Θα έρθεις λέει να με βρεις,
κρατώντας ένα άσπρο φως,
θα ‘χεις τη μυρωδιά της γης
κι εγώ λευκός τόσο λευκός

Θα κοιταχτούμε πιο βαθιά κι από το βάθος της ψυχής
και έτσι δίχως ένα «γεια», στο σώμα μου θα τυλιχτείς
Θα πάψουν πλέον οι φωνές κι ο παφλασμός του ωκεανού,
οι λέξεις θα ‘ναι πια κενές
κι εμείς μαζί κι εμείς παντού

Μια νύχτα τόσο φωτεινή
από τις βόμβες του εχθρού,
γύρω ερείπια και καπνοί
και το τραγούδι ενός παιδιού

Θα έρθεις λέει να μου πεις
πως η ζωή είναι κάπου αλλού,
κάπου στα πέρατα της γης
κι εμείς μαζί κι εμείς παντού