Αύτη η γυναίκα
Δεν ξέρεις πού θα πάει.
Κρατάει τα μάτια της κλειστά.
Ξέθαψε με τα νύχια της
Πρόσωπα αγαπημένα
Και κάνει τώρα
Τη μετακομιδή.
Εκείνη τον ξέρει τον τόπο
Και το δρόμο.
Κι αν πριν αυτός ο άνθρωπος
Αναρωτήθηκε
—κοιτάζοντας απ’ το παράθυρο
ώσπου να πάει για φαγητό—
Είναι που κάτι έτριξε
Στα υπόγεια του σπιτιού του.