Όλα εκείνα που δε σου ‘πα μοιάζουν ξένα
Χαραγμένα περιμένουν στο χαρτί
Σε τραγούδια να φωλιάσουνε για σένα
Να τ’ ακούσεις και να πάρουνε πνοή

Τα αστέρια του χειμώνα κουρασμένα
Τρεμοπαίζοντας χορεύουν την αυγή
Όμως κάποιο αργοσβήνει λυπημένα
Είναι εκείνο που μου γνώρισες εσύ

Σε γυρεύω κάθε βράδυ μ ’αγωνία
Σαν φτερούγισμα που νιώθει ένα παιδί
Και προσμένει την Δευτέρα στα θρανία
Πάλι την αγάπη του να δει


Όσα ζήσαμε δυο νότες στην κιθάρα
Συνοδεύουν τη δική σου τη φυγή
Μ’ έναν ήχο από ξεκούρδιστη λαχτάρα
Να κρυφτούνε στου αντίο τη σιωπή