Κάθε πρωί όπου ξυπνώ
τρέχω στην πόρτα και κοιτώ
Τρίτη, Κυριακή, Δευτέρα
κι άλλη μια χαμένη μέρα
πάνε κι έρχονται όλη μέρα
τα βαπόρια και τα τραίνα

Ταχυδρόμε ανάθεμά σε
μόνο εμένα δε θυμάσαι
πιάνει ο κόσμος περιστέρια
κι εγώ μένω μ’ άδεια χέρια

Ίσως νά `ναι και σταλμένο
σ’ άνθρωπο του φεγγαριού
ή και παραπεταμένο
σε μιαν άκρη τ’ ουρανού

Γράμμα τέτοιο δεν λαβαίνεις
άδικα μη περιμένεις
δεν σου το `χουνε γραμμένο
κι αν σου το `χουν πάει αλλού
Άλλος μένει εκεί που μένεις
και το δίνουν αυτουνού