Τη μαύρη νύχτα αναρωτώ, που 'χει κι εκείνη πόνο,
ανε γιατρεύουνται οι πληγές τσ' αγάπης, με το χρόνο.

Ρωτώ τη νύχτα να μου πει, τσ΄ αγάπης μου μαντάτα,
κι ανε περνώ καμιά φορά, του ονείρου τζη τη στράτα.