Ο κύρης μου παράγγελνε "Γιέ μου σα(ν) μεγαλώσεις
τ'άδικο να μη ρέγεσαι και φίλο μη(ν) προδώσεις".

Βρύση πού 'χει θολό νερό, δεντρί που δεν ανθίζει
κι άντρας που λόγο δε βαστά, στον κόσμο δεν αξίζει.

Αυτός που έκαμε σωστά τα βήματα τση νιότης,
δε θα γενεί στη ζήση του άδικος και προδότης.