" Έβγα καημένε Αυγερινέ,βγάλε μ'απ'το σκοτίδι,
γιατί η νύχτα,βάσανα στσ'ερωτευμένους δίδει."

" Ρίξε στο μαύρο τση νυχτιάς,Αυγερινέ το φως σου,
τω(ν) (μ)πονεμένω(ν) οι πληγές,να γιάνουνε ομπρός σου."