Είναι η αγάπη μια ζωή που σπαρταράει
είναι μια μάνα που την πνίγει ο καημός
είναι ένας άγγελος που πέφτει και πονάει
είναι το αίμα που δακρύζει κι ο Θεός.

Το φως που γίναμε τη νύχτα τη νικάει
είμαστε μάτια μου η γη κι ο ουρανός
αυτό το μίσος μόνο μ' έρωτα περνάει
έτσι γεννιέται η ελπίδα και ο σασμός.
Ελπίδα και σασμός…

Είναι ο ήλιος που φοβάται να γελάει
είναι ο Πατέρας που θρηνεί γονατιστός
πάμε να σβήσουμε αυτό που μας πονάει
να πλύνουμε το αλάτι που γεννάει ο θυμός.

Το φως που γίναμε τη νύχτα τη νικάει
είμαστε μάτια μου η γη κι ο ουρανός
αυτό το μίσος μόνο μ' έρωτα περνάει
έτσι γεννιέται η ελπίδα και ο σασμός.
Ελπίδα και σασμός…

Αυτή η ιστορία από πόνο έχει χορτάσει
είναι ένας φόνος διαρκής και σκοτεινός
κι αν λίγο χώμα δεν αρκεί να το σκεπάσει
η αγάπη δέντρο και καρπός της ο σασμός.