Τη πέτρα σφίγγω και θρουλά
το σίδερο ζευλώνω
κι άμα θωρώ τα μάτια σου
ωσάν το χιόνι λιώνω.

Στο σάλτο πιάνω τα πουλιά
και τσι λαγούς στο γλάκι
Κι ε γίνηκα στα χέρια τζη
μικιό κοπελιδάκι.

Στη μέση του παραθυριού
το μάσκουλο γαντζώνει
κι απου κοιμάτε μοναχός
δύσκολα ξημερώνει.

Άλλες φορές με ταραχάς
κι' άλλες με γαληνεύεις
άλλες με κλείνεις φυλακή
κι' άλλες με ταξιδεύεις.

Εγω πληθιένω το νερό
εγω το λιγοστένω
σα θέλω σε γεμίζω ανθούς
σα θέλω σε ξεραίνω.

Περνά και μου τσιμογελά
και με λοξοκοιτάζει
γ(ή) μ' αγαπά γ(ή) έβρικε
τρόπο να με ταράζει.