Σ’ αναζητώ σαν τη χαμένη Ατλαντίδα
Που τη χάρη της την ζήλεψαν πολλοί
Κι ο Ποσειδώνας μόνο μέσα σε μια νύχτα
Αιώνια της χάρισε ζωή

Σμαραγδένια κοχύλια τα μάτια σου Λευκή αμμουδιά το κορμί σου
Η σοφία του κόσμου μια θάλασσα Κι εγώ πειρατής στο νησί σου
Όταν βγαίνουν τ’ αστέρια φωτίζουνε Μ’ ασημένιες φωτιές τα μαλλιά σου
Τί δε θα ‘δινα για να βρισκόμουνα Μια βραδιά μέσα στην αγκαλιά σου

Αν είναι ψέμα ή αλήθεια αυτό που ζω
Αν είναι ουτοπία δε με νοιάζει
Κάθε ταξίδι ένας κρυμμένος θησαυρός
Σε κάθε κύμα μια αλλιώτικη Ιθάκη.